Wat bracht me tot mijn eigen stem?

In 2003 startten we een ‘ klein ‘ alternatief project. De Muze. 

Na mijn reizen naar India , de opleiding in het onderwijs.

 Kwam vanuit de ziel , de drive om een eigen school op te starten , met een visie , een ‘Projectschool’ . 

Reeds bij de start bracht beleid al snel het kader ‘Freinet’ school. 

De eerste restrictie binnen een ‘eigen’ project, voor mij als scheppende moeder van 2 geweldige zonen en artiest/kunstenaar in hart en nieren.

7 jaar later vindt de school een nieuwe vaste plek. 

Blijkbaar voor mij de tijd om te vechten voor het project en tegelijk verder te reizen en verder ervaring op te doen in het Steineronderwijs.

Waarom spreken ? 

Hoe heb jij je schooltijd ervaren? Had je het naar je zin of had je er een hekel aan? Haalde je alleen maar ‘goede ‘ punten en was het een makkie of had je moeite met een aantal vakken die je moest halen?

Feit is dat ons onderwijssysteem niet kijkt naar wat leerlingen individueel nodig hebben. De leerlingen worden binnen een categorie op één hoopje gegooid en het systeem verwacht dat ze slagen, zelfs voor de dingen waar ze niet bijzonder goed of ook maar in geïnteresseerd zijn, terwijl degenen met de hoogste cijfers een extra bevestiging krijgen en worden herinnerd aan hun superioriteit en kennis-intelligentie.

Hierdoor ervaren veel kinderen angst voor toetsen, omdat ze telkens weer aangeleerd zijn dat hun waarde bepaald wordt door een cijfer, en niet door hun creatief vermogen. Als een kind geweldige poëzie kan schrijven maar zakt voor een examen wiskunde, dan wordt er alleen naar dit laatste gekeken en bedenken we hoe deze mislukking nog gered kan worden. Vaak door het kind te vertellen dat ze beter op moeten letten in de les of langer aan hun huiswerk moeten, zelfs als het onderwerp niet aansluit op de intelligentie van het kind. Dit systeem is puur ontworpen om kinderen uit hun hoofd te laten leren en ze die informatie op te laten sommen op examens. Dat geeft maar weinig speelruimte voor andere talenten en vaardigheden.

Ons huidige schoolsysteem werd ontworpen om kinderen op te leiden tot de perfecte werknemers, die goed achter een bureau kunnen zitten, of om ze te leren bevelen effectief uit te voeren voordat ze arbeiders worden. Ze moeten uren maken, hebben amper tijd om te spelen, volgen instructies op van een persoon met autoriteit en hebben, helaas, bijna geen ruimte om hun creatieve vermogens te verkennen. In werkelijkheid werkt dit systeem voor maar een klein percentage van de mensen in de wereld en de creatieve potentie die ieder van ons heeft, wordt feitelijk in de kiem gesmoord.